Artykuły

Czytasz ten artykuł dzięki wolontaryjnej pracy członków Polskiego Stowarzyszenia EFT (PSEFT) mającej na celu popularyzowanie EFT oraz umożliwianie terapeutom doskonalenia swoich umiejętności w pracy z parami.

Artykuły

Czytasz ten artykuł dzięki wolontaryjnej pracy członków Polskiego Stowarzyszenia EFT (PSEFT) mającej na celu popularyzowanie EFT oraz umożliwianie terapeutom doskonalenia swoich umiejętności w pracy z parami.

Przed sesją: Kultywowanie świadomej i empatycznej obecności i pamiętanie o mapie EFT

Irina Wen

Turbulencja emocjonalnej eskalacji lub cicha bezsilność, pary, którą para przynosi ze sobą do pokoju terapeutycznego, może być dla nas jako dla terapeutów destabilizująca. Zdarzały się momenty, kiedy nie czułam się obecna i skupiona w sobie, fala emocji, która pojawiała się na sesji, porywała mnie natychmiast z najmniejszym wyzwalaczem. Moje dostrojenie do emocji pary bez właściwego dostrojenia do moich własnych wewnętrznych procesów doprowadzało do lustrzanego pobudzenia fizjologicznego i reakcji stresowych, które mogły odzwierciedlać to, co działo się w gabinecie. Szybko stało się dla mnie jasne, że aby móc dostroić się do emocji partnerów i leżących u ich podstaw pragnień, a jednocześnie podążać za mapą EFT, muszę pozostać ugruntowana, skoncentrowana i bezpiecznie podłączona do siebie. Znalezienie czasu na dostrojenie się do siebie przed sesją jest przydatną praktyką ułatwiającą otwartą i responsywną obecność podczas sesji.

Uważna obecność

Jako terapeuci EFT pomagamy parom tworzyć bezpieczną więź i stać się dostępnymi i reagującymi na siebie nawzajem. Dostępność i responsywność terapeuty pomaga zapewnić bezpieczną bazę, żyzny grunt dla rozwoju pracy relacyjnej. Aby to zapewnić, my jako terapeuci, możemy kultywować otwartą i uważną obecność, która sprzyja ciekawości i dostrojeniu. Daniel Siegel, w swojej książce „The Mindful Therapist” (2010), definiuje obecność jako stan bycia otwartym, a dostrojenie jako proces skupionej uwagi i jasnej percepcji.

Przeznaczenie czasu przed sesją na dostrojenie się, może pomóc w utrzymaniu obecności i dostrojenia podczas sesji. Krótka praktyka uważności lub skoncentrowane ćwiczenie oddechowe to możliwe sposoby na zwolnienie między sesjami i przygotowanie się do następnej sesji – dostrojenie się do siebie i otwarcie się na dostrojenie się do klientów, którzy zaraz wejdą. Ugruntowanie się w ciele i zauważenie bez osądzania wszelkich doznań, które się pojawiają, może pomóc przygotować terapeutę do skupionego dostrojenia i otwartej obecności.

Empatyczne dostrojenie

Innym ważnym czynnikiem w zdolności terapeuty do bycia dostępnym, reagującym i zaangażowanym jest empatyczne dostrojenie. Carl Rogers opisał empatię jako bycie wrażliwym na „odczuwane znaczenia, które płyną w drugiej osobie” (1980, s. 142): 

„Przed każdą sesją poświęcam chwilę, aby przypomnieć sobie moje człowieczeństwo. Nie ma doświadczenia tego człowieka, którym nie mógłbym się z nim podzielić, żadnego strachu, którego nie mógłbym zrozumieć, żadnego cierpienia, którym nie mógłbym się przejmować, ponieważ ja również jestem człowiekiem. Bez względu na to, jak głęboka jest jego rana, nie musi się wstydzić przede mną. Ja też jestem podatny na zranienie. I z tego właśnie powodu jestem wystarczający. Niezależnie od jego historii, nie musi już być z nią sam. To właśnie pozwoli rozpocząć jego zdrowienie.”

Obecność jest aktem balansowania między poleganiem na własnych doświadczeniach życiowych, aby połączyć się z wrodzonym człowieczeństwem, a odłożeniem osobistych doświadczeń na bok, aby stworzyć przestrzeń dla doświadczenia drugiej osoby. Empatyczne dostrojenie jest pogłębiane przez samoświadomość i samowiedzę terapeuty. Na przykład uznanie własnej historii i stylu przywiązania sprawia, że terapeuta jest bardziej świadomy potencjalnej dynamiki, którą może napotkać podczas pracy z zamkniętymi wycofującymi się i agresywnymi domagającymi się klientami oraz pomaga mu przygotować się do tego z wyprzedzeniem.

Przed spotkaniem z nową parą, aby być otwartym na dostrojenie się do nich, przypominam sobie również, że potrzeba ogromnej odwagi, aby przyjść na terapię pary i rozmawiać o bólu i zranieniu w związku z nieznajomym (terapeutą), a także partnerem. Często jest to wołanie o pomoc i akt wiary w tym samym czasie. Uhonorowanie ich odwagi i ukojenie niepokoju będzie miało kluczowe znaczenie dla stworzenia dobrego sojuszu z parą.

Mapa EFT

Oprócz kultywowania świadomej i empatycznej obecności, ważne jest również, aby pamiętać o mapie EFT i pamiętać o celach i zadaniach do wykonania. Co działo się podczas poprzednich sesji? Co postaramy się osiągnąć podczas tej sesji? Odpowiedzi mogą się różnić w zależności od etapu terapii i innych czynników. Na przykład budowanie sojuszu, śledzenie cyklu i zaszczepianie nadziei może być ważnym celem początkowych sesji (patrz artykuł Zoyi Simakhodskaya „Moment spotkania: Pierwsza sesja EFT”). W przypadku trwającego już procesu terapii, Lorrie Brubacher w swoich “Trainers’ Tips on Preparing for Opening Sessions” oferuje cenne wskazówki dotyczące sposobów trzymania kursu i przechodzenia z jednej sesji do następnej. Przeglądanie notatek z poprzednich sesji pomoże terapeucie zorientować się w postępach i kierunku pracy, na przykład, na którym etapie pracy w modelu EFT znajduje się para.

Pracowite dni, długie listy zadań do wykonania, duże obciążenie klientami i inne ograniczenia mogą utrudnić terapeucie nadanie priorytetu chwili przygotowania się do sesji. Jednak EFT nie jest pracą, którą można wykonywać bezmyślnie. Ustanowienie krótkiego celowego rytuału przygotowania do sesji pomoże kultywować empatyczną obecność, skupienie i bezpieczną przystań dla pracy EFT.

W mojej praktyce, mój zwyczajowy rytuał przygotowania się to:

1) Świadome skupienie się, kojenie układu nerwowego (np. poprzez oddychanie) i przypominanie sobie o własnym człowieczeństwie;

2) Przypominam sobie o uniwersalnych potrzebach i pragnieniach przywiązaniowych. Jest to szczególnie pomocne, gdy czuję, że utykam lub jestem bezradna wobec pary (np. z powodu tego, że wiele lat żyli w emocjonalnym odłączeniu lub mają za sobą doświadczenia głębokich traum itp.);

3) Przypominam sobie o unikalnym cyklu danej pary (jeśli spotkałam się z parą wcześniej) i o głównych osiągnięciach dotychczasowej pracy (np. Czy ulegli deeskalacji? Czy każdy z nich jest świadomy zagrażających przywiązaniu sygnałów, na które reaguje w cyklu? Czy oboje partnerzy uzyskali dostęp do swoich pierwotnych lęków przywiązaniowych? Czy wycofujący się partner ponownie się zaangażował?) Ewentualnie przeglądam ważne odegrania z sesji wcześniej);

4) Tworzę elastyczne cele na nadchodzącą sesję (np. podłącz się do wycofującego się partnera, wróć do trudnego momentu z poprzedniej sesji, skup się na urazie przywiązania itp.). 

Kiedy już dam chwilę sobie, jestem gotowa do emocjonalnego podłączenia się.

Bibliografia: 

Brubacher, L. (2013). “Trainers’ tips on preparing for opening sessions.” The EFT Community News, 18. 

Rogers, C.R. (1980). Way of Being. Boston: Houghton Mifflin. 

Siegel, D. (2010). The Mindful Therapist. New York, NY: W.W. Norton & Company, Inc. 

Simakhodskaya, Z. (2014/2015). “The Moment of meeting: First EFT session.” The EFT Community News, 24. 

Autorką artykułu jest dr Irina Wen, psycholog kliniczny i certyfikowany terapeuta EFT z Nowego Jorku

Artykuł został oryginalnie opublikowany po angielsku w newsletterze ICEEFT nr 39, jesień 2018. Tłumaczenie za zgodą ICEEFT (Międzynarodowe Centrum Doskonałości w EFT).

Przetłumaczyła Marta Czarnecka-Iwańczuk – dr n. med., psycholog kliniczny i psychoterapeuta, współzałożycielka Stowarzyszenia EFT Polska, absolwentka EFT Externship i Core Skills.

/*
secretcats.pl - tworzenie stron internetowych